Help, van eigen naar gedeelde auto! De koudwatervrees van Mieke

04.07.2018
autodelen

,,Wat? Onze auto weg? Zijt ge zot?'' Ik schaam me er zelf wat voor, maar dat moet zowat letterlijk mijn reactie geweest zijn toen Johan (mijn man) thuis kwam met het voorstel om onze auto te verkopen en aan te sluiten bij cambio. Toegegeven, onze auto was een wrak (geërfd van mijn schoonpa) en we reden nauwelijks 5.000 km op een jaar. De laatste maanden moesten we bovendien wat vaker dan ons lief was bij onze garagist langs. De banden waren pas vernieuwd of er was een probleem met de ‘carburateur’ (als ik het me goed herinner) en de ‘embroyage’ was ook aan vervanging toe. (Ongelooflijk trouwens hoeveel Frans het jargon van een West-Vlaamse garagist bevat.)

Maar nu overviel mijn teerbeminde me dus vanuit het niets met het voorstel onze Renault maar ineens weg te doen. En bovendien niet te vervangen door een nieuwe auto (al dan niet tweedehands). Cambio autodelen leek hem een veel betere oplossing. Stellen dat zijn voorstel tot een huwelijkscrisis leidde zou wat overdreven zijn, maar die avond was het – vrees ik – bij mij toch vooral beeld zonder klank. De weken erop werd er veel gepraat aan de keukentafel.  En voor tv … en… Maar stilaan slaagde Johan erin me te overtuigen. De deal was dat we het even zouden uitproberen. Baatte het niet, schaden kon het ook niet echt. We konden ons cambio-abonnement ten allen tijde opzeggen en altijd nog tot de aankoop van een eigen auto overgaan.

 

Voorzichtig proberen

Zo gezegd, zo gedaan.  Circa 4 jaar geleden plaatsten we onze auto op zoekertjes.be en bestelden ons ineens 2 cambio-kaarten. Voor elk één.  Dat was alvast een eerste voordeel van onze drastische beslissing … met een wagenpark van meerdere tientallen auto’s hadden we niet alleen keuze zat, ruzies over wie van beiden de auto mocht gebruiken behoorden ineens ook tot het verleden.  Nu waren we alle twee plots  24/24 en 7/7 “automobiel”.

Niet dat we er meer door gaan rijden zijn.  Integendeel!  Maar dat kaartje in je portefeuille geeft je wel een gerust gevoel.  Toen een vriendin vorig jaar tijdens de Gentse Feesten haar laatste trein dreigde te missen doordat de tram niet opdaagde, was cambio de redder in nood.  Eén telefoontje en een korte wandeling naar een vlakbij gelegen cambio ophaalpunt later waren we al onderweg naar het station.  Ruim op tijd kon ik haar zelfs nog uitwuiven op het perron.

Maar nu vraagt cambio me dus of ik een blog wil bijhouden over mijn cambio-gebruik.  Dat komt eigenlijk nog wel goed uit. Een maandje geleden zou ik weinig te melden gehad hebben.  Verlofperiode, zalige zomerse temperaturen  … de behoefte aan een auto was klein.  Onze factuur voor de maand augustus was dan ook verwaarloosbaar: één ritje naar de <censuur> voor de grote boodschappen … 2 uur cambio en 12 kilometer, dat valt mee.  Verder vooral te voet of met de fiets op weg.

 

Welkom onverwachte pleziertjes!

Deze week kwam cambio echter wat meer in beeld.  Vorige zaterdag gingen we bij oma en opa langs.  De kinderen (Sander en Lise) gingen mee … wat niet altijd evident is, pubers en agenda’s inplannen, dat is niet altijd even vanzelfsprekend.  Johan had voor de verandering één van de elektrische cambio-wagens gereserveerd.  Die gaat hij dan ophalen aan de parking bij de Poel … iets verder van huis, maar hij houdt er wel van af en toe een ander model uit te proberen.

Die elektrische wagens rijden super aangenaam.  Zelf vond ik het in het begin wat wennen, die wagens rijden namelijk enkel op automaat.  Maar het mag gezegd zijn: was ik vroeger een onzekere chauffeur, sinds ik cambio-gebruiker ben draai ik er mijn hand niet meer voor om te wisselen van type wagen.  Bij het  begin van deze zomer heb ik zelfs eens met de bestelwagen van het station een verhuis gedaan voor vrienden van ons.

Maar mijn voorkeur gaat toch naar die kleine c1’tjes met open dak.  Zeker als de weergoden ons zo gunstig gezind zijn.  Toen ik maandagavond voor het werk op en af moest naar Wetteren, was de keuze dan ook snel gemaakt.  Mijn korte coupe laat het niet direct toe “met de haren in de wind” te rijden, maar ik vind het toch altijd leuk met open dak te cruisen.  Een ‘guilty pleasure’ van tijd tot tijd mag ook wel eens, toch?

 

Geen 'gedoe'

Reserveren gaat nu trouwens nog makkelijker dan vroeger.  Tot enkele weken geleden reserveerde ik mijn/onze wagen altijd via de website van cambio.  Telefoneren kan ook, maar ik ben niet zo’n telefoneer-fan, dus die online reservatie tool vond ik best wel makkelijk.  Even ingeven waar en wanneer je een wagen wil en klaar is kees.  En kan niet aan je vraag voldaan worden, dan stelt het systeem je spontaan enkele alternatieven voor.  Makkelijker kan eigenlijk niet.  Dacht ik toch. Tot Johan een kleine maand geleden de cambio-app op mijn gsm installeerde.  Reserveren gaat nu nog vlotter … thuis, op het werk of gewoon onderweg.

Maar zoals gezegd, het was een drukke ‘cambio-week’ … toch voor ons (doen).  Woensdag was het namelijk weer tijd voor de grote boodschappen en ik maakte van de gelegenheid gebruik ineens ook nog even langs Sofie te rijden, een vriendin die 2 weken geleden geopereerd werd aan haar been en voorlopig nog met huisarrest zit.  Zo kon ik ineens ook haar boodschappenlijstje afwerken en afleveren aan huis.

 

En finaal: het eindoordeel

Ondertussen naderen we opnieuw het eind van de maand.  En dus krijgen we binnenkort dus de factuur voor de maand september in de bus … correctie : in onze mailbox.  Dat spaart weer wat papier en ons een euro op ons abonnement. 

Die factuur zal ongetwijfeld wat hoger liggen, want we hebben alle 2 samengeteld wel wat ritten gedaan met cambio.  Maar we weten ondertussen dat we pakken goedkoper uitkomen dan wanneer we een wagen gekocht zouden hebben, dus betalen we onze facturen met plezier.  Of zoals die mensen van cambio het ooit zelf stelden: 'Veel cambio-gebruikers betalen minder voor hun cambio-vervoer dan hun buurman enkel en alleen aan huur betaalt voor de garage om zijn auto in te plaatsen.'

Mijn eindoordeel?  Ik zou niet meer willen ruilen.  Autodelen is makkelijk, spaart ons heel wat geld en we hebben zomaar een heel wagenpark ter beschikking. En dat dan nog eens vlak bij de deur.  Kortom, moest Johan nu afkomen met het voorstel toch maar weer een auto aan te kopen, dan zou mijn reactie nu zijn : ,,Wat, ons cambio abonnement weg doen? Zijt ge zot?''

Met dank aan Mieke en Autodelen.net.