Elke blogt: that crazy cycle-mum!

04.07.2018
Elke

Elke verhuisde begin maart van Herent naar Londen met haar man en twee zoontjes van 2 en 5 jaar oud, op zoek naar avontuur. De fietsen gingen mee, de auto niet. (Een blog met dank aan Mobiel 21)

,,Ik ben niet geboren als fietser. Ik fietste wel, maar nooit echt met plezier. Als kind móest ik wel met de fiets naar de muziekles, want mijn ouders wilden me niet brengen. Als student fietste ik omdat mijn vriend me ervan overtuigde dat de universiteit toch echt zo ver niet lag. En als volwassene werkte ik voor Mobiel 21, een organisatie voor duurzame mobiliteit, ik had dus niet echt een keuze...

En toen was ik zwanger van mijn tweede zoon en kochten we een elektrische fiets. De eerste keer dat ik ermee reed, werd ik een fietser. Geen bergen meer, geen zweet, geen tranen. En allemaal met de twee kinderen, want op de fiets staat een stoeltje voor- en achteraan. Ik werd verliefd: verliefd op die wind in onze haren, de vrijheid van altijd op tijd te zijn en van te kunnen zingen en praten met de kinderen.''

 

'Cycle-mum': die gekke mama met twee kids op de fiets

,,Negen maanden geleden verhuisden we van Herent naar Greenwich, Londen. Van een huis met drie slaapkamers en een tuin, naar een flat van 80 vierkante meter met twee slaapkamers. Al onze fietsen kregen een plaatsje in de verhuiswagen, de auto werd verkocht. De trein en de metro zijn hier onze vervoersmiddelen voor tripjes naar de stad in het weekend, de fiets gebruiken we elke weekdag: mijn man naar zijn werk, wij naar school. We hebben de auto nog geen moment gemist: de zeldzame keer dat we hem nodig hebben, huren we er eentje. Het is veel goedkoper en zonder zorgen: geen auto hebben is bevrijdender dan er wel eentje bezitten.

Hier in Londen ben ik de ‘cycle-mum’: die gekke moeder met de twee kinderen op haar fiets. We draaiden nogal wat hoofden om in het begin: mensen vonden het een waar spektakel. Waar in Herent heel wat ouders een elektrische (bak)fiets hadden met stoeltjes op, is het hier een unicum.''

 

Zien fietsen doet fietsen!

,,Maar zien fietsen, doet fietsen: klasgenootjes wilden ook eens op dat stoeltje vooraan zitten, vaders waren geïnteresseerd in de werking ervan en moeders wilden de elektrische fiets zelf uitproberen. Eén van die mama’s werd een goede vriendin en rijdt nu met haar eigen, spiksplinternieuwe, roze elektrische fiets (mét twee stoeltjes) elke dag een uur naar haar werk in Westminster Abbey, nadat ze eerst haar drie kinderen heeft afgezet. Ook op school werd het effect zichtbaar: na enkele maanden sprak de directeur van ‘een record’, nog nooit waren er zoveel fietsen op school gestald, de rekken puilden uit. Het aantal werd meegenomen in de plannen voor de bouw van de nieuwe school.

De oudste fietst nu elke dag zelf naar school, en zit dus niet meer veilig in het stoeltje. Londen is duidelijk niet gemaakt voor fietsers: de auto is hier nog koning, of beter: keizer. Gebrek aan infrastructuur en campagnes zorgen dat verandering niet voor meteen is. De meeste fietsers plaatsen zelfs een camera op hun helm: bewijsmateriaal voor bij een hypothetisch ongeval. En dus is het af en toe je hart vasthouden met die vijfjarige zo kwetsbaar op straat. Meer fietsers en minder auto’s zou wat meer zelfvertrouwen geven. Maar we houden vol, want ergens moet het beginnen. Zoals in ons nieuwe, Londense schooltje, waar er toch een fietsrevolutie aan de gang is. We zijn er stiekem heel erg trots op dat wij dat vlammetje hebben aangestoken. En hopen nu vooral dat het groot genoeg is om de koude, donkere winter te overleven…''

 
Photo credits: Elke Van Os