Kristel: van verstokte automobilist naar fervente e-fietser

03.07.2018
kristel

Kristel Mommaerts is 43 jaar oud en woont met haar man Bart en drie kinderen Robbe, Lore en Kaat in Meerbeek. Ze werkt als administratief bediende voor Meskens-Coosemans in Haren, zo’n vijftien kilometer verderop. Kristel kroop voor elke verplaatsing achter het autostuur, tot ze de elektrische fiets leerde kennen. ,,Ik kan nu gewoon niet meer zonder.’’

Een interview voor #goedopweg door Mobiel21.

 

E-fiets-start met vallen en opstaan

“Vroeger deed ik alles met de auto, echt alles. Ik nam hem zelfs tot aan de bakker op de hoek, zo’n 300 meter verder. Het is ook zo gemakkelijk: je hebt je sleutels in je hand en je stapt gewoon in. Gemakzucht, en ook wel wat luiheid, denk ik. Ons hele gezin deed alles met de auto: als mama en papa het goede voorbeeld niet geven, dan volgen de kinderen natuurlijk niet.”

De werkgever van Kristel kocht zelf een elektrische wagen en stelde aan zijn personeel de vraag wie er graag een fiets wilde hebben om mee naar het werk te komen.

“Ik reageerde meteen dat dat niet moest voor mij: ik woonde het verst en ik heb geen conditie. Toen stelde hij voor van mij eens een testrit met een elektrische fiets te laten doen, dat wilde ik wel eens proberen. Tijdens één van die testritten, in augustus 2014 viel ik en kwam ik zwaar ten val”.

Kristel had een blessure aan de schouder en moest maanden revalideren. Met de fiets naar het werk was niet meteen het eerste van haar gedachten. Totdat ze zich in februari 2015 inschreef voor een cursus e-fietsen voor beginners, bij haar in het dorp.

“Daar in de sporthal van Kortenberg heb ik voor het eerst terug op een fiets gezeten. Ik heb daar de schrik voor elektrisch fietsen overwonnen. In dezelfde week nog heb ik mijn fiets besteld en omdat hij in voorraad was, al kunnen uitproberen. Ik had van mijn werkgever een budget van 2000 euro gekregen, ben daar lichtjes overgegaan, maar heb dat terugbetaald via mijn fietsvergoeding.”

 

Fietsen ontspant volledig, een verademing

Nu, anderhalf jaar en 6000 kilometer later kan Kristel niet meer zonder haar fiets. Elke dag fietst ze naar en van het werk, tenzij het regent. Helm, fluohesje en een brilletje voor de vliegen: Kristel is een echte pro.

“Ik kan niet meer zonder. Fietsen maakt mijn hoofd leeg. Wanneer ik in de auto zit, ben ik mijn hele huishouden aan het overdenken: wat heb ik nog nodig in de winkel, wat gaan we eten? Nu kom ik soms met mijn fiets toe op het werk en denk ik: tiens, ik heb precies aan niets gedacht! Het ontspant me volledig. Soms stop ik ook bijvoorbeeld om een foto te trekken van de zonsopgang. Of te genieten van een uitzicht. Ik moet me dan ook niet concentreren op de weg, want ik heb een fietspad van voor mijn deur tot aan het werk.”

Met de auto doet Kristel er bijna een uur over, met de fiets iets minder dan drie kwartier. Ook in haar vrije tijd gebruikt ze nu vaak de fiets: voor kleine boodschappen, de bakker of hobby’s kortbij. Kaat, de jongste dochter, fietste ook al enkele keren naar haar school, zo’n 15 kilometer verderop. En ook gaan sporten, doet het hele gezin nu minder snel met de auto. 

“Vandaag was de band van mijn fiets kapot en ben ik met de auto gegaan. Ik heb daar dan meteen spijt van en vraag me dan af waarom ik niet gewoon die band heb geplakt? Dat besef komt meestal pas als ik al in de auto zit, en dan is het al te laat.”

Voor Kristel was het financiële aspect de grootste meevaller. Haar werkgever sponsorde haar fiets, betaalt eventuele kosten of onderhoudsbeurten en in plaats van anderhalve euro autovergoeding, strijkt ze met haar fiets zeven euro per dag op. Dat zorgt elke maand voor bijna 100 euro extra.

“Als mijn baas dat niet had gesponsord, had ik het niet gedaan. Zeker omdat ik helemaal geen conditie had, maar nu dus wel. Ik zou zeggen tegen iedereen: als ge de kans krijgt, nemen en niet twijfelen. Maar niet iedereen heeft zo’n goede baas als ik natuurlijk (lacht).”

 
Photo credits: Pexels.com