Negen redenen om niet te autominderen... en hoe Nele het toch deed.
Ze daagden me uit. Om te gaan autominderen. Voor. Een. Maand. En dat betekent de benenwagen. Of de fiets. Dat varkentje zou ik wel eens gauw wassen. Hoe moeilijk kan zoiets zijn? Nou, de dees is zichzelf tegen gekomen in die maand.
In het begin van de uitdaging maakte ik voor mezelf een lijst op. Welke (drog)redenen haalt een verstokte autoliefhebber aan om de fiets bijvoorbeeld niet te bezigen? En welke kan ik na een maand beamen als ervaringsdeskundige? Ziehier het resultaat…
1. Het regent en ik word niet graag nat
Ze doen het ervoor – de weergoden. Zodra ik de fiets op stap, trekt de hemel toe en gaat het regenen. Of waaien. Of bliksemen. Of alle drie tegelijkertijd. Soms trap ik als Tom Boonen en slaag ik het onweer voor te zijn. Dan ben ik doorweekt van het zweet. Een enkele keer kom ik doorweekt thuis en vloek ik als een zeeman.
TIP : Koop je zelf een goed regenpak.
2. Het is ver en ik wil geen kuiten zoals de wielrenners
Voor de afstanden naar school kan het wel, me dunkt. Op een vijftiental minuten ben ik tot daar gefietst. Met kinderen duurt het natuurlijk langer, maar de rit is gezellig. Voor langere afstanden beroep ik me maar al te gauw op mijn politieke onschendbaarheid. Toch rij ik enkele keren over en weer naar het volgende dorp. Niet dat dat de tocht van Hercules is – de fietspaden zijn over het algemeen net en er zijn nauwelijks gevaarlijke kruispunten. Toch word ik een keer te veel de pas afgesneden. Ze horen me niet, ze zien me niet of ze doen alsof ze me niet zien.
TIP : Voorzie je zelf van een fluohesje. En draag GEEN oortjes tijdens het rijden.
3. De dochter van twee en half zit niet stil vanachter
Ik ben echt geen held op de fiets. Sterker nog, ik ben heel erg onzeker. Bij de minste poepewiegel van mijn dochter panikeer ik al. Ze draagt een helm natuurlijk, maar ’s nachts word ik badend in het zweet wakker omdat ik naar droom. Iets over een tientonner en een gespleten schedeltje.
TIP : Oefenen is de boodschap. Leid je kind af met liedjes en diepe gesprekken over het leven. Vergeet niet je kind een goede helm op te zetten.
4. De echtgenoot vindt het een hoop gezeur
Na deze maand kan ik mezelf kronen tot de Meest Duurzame van ons gezin. Mijn man, Meneer Droogweg en Realist-tot-in-de-Kist vindt mijn maand autominderen een aanslag op onze grondwettelijke vrijheden. Het is moeilijk om te weerstaan aan de peer pressure, ondervind ik. Soms laat ik het stalen ros maar op stal om van het gezeur af te zijn. En dan gaat de echtgenoot ineens wel met de fiets en met de benenwagen, maar geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om me voldaan te voelen. Ik zou niet durven.
TIP : Geef niet op. Je voelt je vast eenzaam, maar jouw voetafdruk is een stuk kleiner. Remember that.
5. De fiets is niet in orde
Of de banden lopen leeg, of het achterlicht weigert dienst. En de kleur van mijn helm past niet bij de rest van mijn outfit.
TIP : Laat je fiets geregeld nakijken door een erkende fietsenmaker. Bekijk het als de keuring van je auto. Die is ook verplicht.
6. We hebben geen plaats voor twee kinderen op een fiets
Een auto is pokkegemakkelijk. We zwieren kinderen en bagage op de achterbank. We hoeven ons geen zorgen te maken over de ontelbare boodschappentassen. Ergens halverwege de uitdaging begin ik uit te kijken naar degelijke fietszakken. Met van die vrolijke bloemetjes op. Bovendien willen we in het voorjaar voor een fietsaanhangwagen gaan. Yesss.
TIP : Online zijn er geweldig leuke accessoires om je fietsleven comfortabeler en modieuzer te maken. A little online shopping never killed some body.
7. Ik ben zo traag als een slak en zelfs mijn bomma kan me nog voorbij steken.
No comment.
8. Ik ben bang van zadelpijn en protesterende knieën
De protesterende knieën hebben wellicht met mijn leeftijd en mijn onervarenheid te maken. In de kilometers naar het naburige dorp smeekte mijn arme bips om een biefstuk. Maar niets kan op tegen de adrenaline en de voldoening. Dat je iets voor het milieu hebt gedaan en voor je eigen lijf en leden.
TIP: Denk niet ‘Een dikke streep is ook een lijn’ maar ‘Ik beweeg, dus ik leef’.
9. De wereld is nog niet klaar voor een fietsende MamaExpert
Ons dorp staat nog tot in 2018 in de steigers. Het kerkplein wordt heraangelegd en de appartementsgebouwen poppen uit de grond, alsof het paddenstoelen zijn. Fietsen wordt er niet gemakkelijker op. Je slalomt doorheen de werken en je kan je fiets nauwelijks kwijt aan school. Zowel fiets als blogger overleven de wegenwerken, maar het scheelde maar net.
TIP: Denk vooruit als je in het verkeer komt. Geef met je arm altijd je richting aan. Respecteer de verkeersregels. Doe die wheelie in je achtertuin.
En de conclusie...
Ondertussen zit de maand er op. Als ik terugblik, ben ik tevreden. Nochtans kan het beter, zelfs veel beter. Maar ik heb de smaak te pakken en zal voortaan de auto meer laten staan ten voordele van mijn stadsbike. Ik hoop voor u hetzelfde.
Lees mee op de blog van Nele: http://www.mamaexpert.be/