Weg van mobiliteit – Kris Peeters (recensie)

13.06.2014

Telkens ik het boek opnieuw oppik om verder te lezen, denk ik: ‘Had Kris z’n boek niet beter “Weg met mobiliteit” genoemd?’. Keer op keer wijst hij de lezer erop dat de term mobiliteit verkeerd gebruikt wordt en daarom introduceert hij de term mobiliTijd (kort door de bocht omschreven als volhoudbare mobiliteit met respect voor ons tijdsbudget).

Nieuwe mobiliteitsfilosofie

Een maand voor ‘Weg van mobiliteit’ verscheen, was er al ‘Het mobielste land ter wereld’ van Thomas Vanoutrive en Kobe Boussauw. Er zijn heel veel parallellen tussen beide werkstukken. Een paar voorbeelden: hoe geluk en mobiliteit onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn (vader en zoon Skidelsky), het pretpark als sublimatie van onze mobiliteitsverlangens en hoe er verkeerd over mobiliteit (vaak vanuit congestie) wordt gedacht. Toch zijn beide boeken erg complementair: waar ‘Het mobielste land ter wereld’ heel vlot leest en vooral aandacht besteedt aan een beperkt aantal basisideeën (perfect voor wie weinig tijd heeft of een snelle introductiecursus mobiliteit wil) is ‘Weg van mobiliteit’ een stuk diepgravender, met de bibliografie alleen al kun je jaren slijten. Het ene is een lekkere snack voor tussendoor, het andere is een kluif om je tanden scherp te houden. Ik kan enkel een pleidooi houden om beide boeken te lezen, of om Kris Peeters te parafraseren: wij waren te lang een zwijgende meerderheid, maar hoe vaker je die hoort, hoe sneller je zelf je stem laat horen.

De beste Kris Peeters

Als ik met collega’s (mobiliteitsmensen) over ‘De file voorbij’ (het vorige boek van Kris Peeters) spreek, is iedereen enorm lovend. Even later moeten ze dan vaak bekennen dat ze het nog niet helemaal uit hebben (ffs het dateert uit 2010), dat ze er nu en dan een stukje in lezen of dat het gewoon mooi in hun boekenkast prijkt. Deze mensen wil ik geruststellen: ‘Weg van mobiliteit’ is een stuk leesbaarder, misschien omdat de auteur menselijker is met zijn liefde voor de Simca, zijn 3 kinderen, een kat en een ‘leefbare’ relatie met zijn vrouw (dat laatste om aan te geven hoe verkeerd onze woordkeuze is als we het over leefkwaliteit willen hebben). Ook Kris is niet immuun voor de lokroep van de auto, maar verleent de auto opnieuw de juiste proporties: een middel en geen bijbelse Moloch om onze kinderen aan op te offeren.

Buiten het bereik van kinderen bewaren

Als je door het boek bladert, word je vergast op een weergave van de mobiliteitsevolutie van de mens: van de uitvinding van het wiel over de auto naar het volgend stadium in onze evolutie (en meer vertel ik niet). Deze bewegende beelden hebben een enorme aantrekkingskracht voor kinderen, wat de lezer dwingt om het boek in het holst van de nacht te gaan lezen, wat de leefbaarheid van de relatie met je partner natuurlijk niet ten goede komt. Of je neemt het mee naar die idyllische vakantiebestemming, ver weg van de drukte van het normale leven, op een terrasje in een levendig doch autoloos dorpscentrum.